De handelsboycot tegen Rusland is voor best veel bedrijven een probleem en dan met name voor de groente- en fruitsector die met hun niet lang houdbare producten het eerst de schade voelen. Op niet al te lange termijn zijn de zuivelproducenten aan de beurt om ook hun inkomsten te zien dalen, gevolgd door de rest van het Nederlandse c.q. Europese bedrijfsleven. Markt is een plaats van vraag en aanbod, heb ik in vroeger tijden geleerd, wat inhoud dat wanneer 1 van de 2 factoren, vraag en aanbod veranderd, de prijs mee veranderd. In dit geval komt er minder vraag naar de producten, met als gevolg, een daling van de prijzen. Ik ben er echt wel van overtuigd dat je dit proces in korte tijd niet om kan keren, maar strijdbaar als ik ben denk ik dan gelijk na over hoe en waar het nu verder moet.
De Chinezen zijn geen domme jongens en die hadden hun plan al lang klaar. Op het moment dat de goederen toevoer richting de Russen werd stopgezet gingen zij groenten en fruit leveren aan diezelfde Russen, maar natuurlijk voor een hogere prijs, stel ik me zo voor. Tegelijkertijd komen die zelfde Chinezen even bij ons om te kijken of ze niet voor een fijn prijsje peren kunnen aanschaffen. Ja, ze willen natuurlijk wel fruit eten in China, maar dat moet natuurlijk niet te duur zijn, of in ieder geval goedkoper dan dat fruit wat naar Rusland gaat. Dan hou je daar als listige Chinese zakenman tenminste nog een zakcentje aan over. Mijn gedachten gaan dan altijd weer naar, wie levert nu aan de Russen en waar ging dat product anders heen. Chinese zakenlui zijn ons voor, maar elders in de wereld gaan nu ook levensmiddelen richting Rusland, die daar anders niet heen waren gegaan. Mijn eenvoudige gedachte is dan om die plaatsen in de wereld te zoeken waar die producten anders naar toe zouden zijn gegaan. Uiteindelijk veranderd er wereldwijd weinig tot niets aan de vraag naar voedsel. Daar moeten we als Nederlandse ondernemers gebruik van maken.
Nu besef ik wel dat dit nogal simplistisch gesteld is, maar voor de lange termijn gaat dit zeker wel werken. Het is voorlopig nog even niet duidelijk hoelang deze boycot gaat duren, maar het is wel zaak om te zorgen dat er andere afzetgebieden gevonden worden en die zijn er, daar ben ik van overtuigd. De economie moet draaien en uiteindelijk zijn groenten en fruit niet als veevoer bestemd, maar moet dat ergens ter wereld door mensen genuttigd worden. Dit heeft tijd nodig en die hebben veel ondernemers niet, zodat de hulp van de overheden meer dan welkom is. De vraag van de markt is er wel en wij hebben het aanbod. Nu dus zoeken naar de plaatsen waar de vraag is en op een dag is de economische cirkel weer rond. Feit is dat de Chinezen nog steeds een grote honger hebben naar melkpoeder. Dan leveren wij dat toch gewoon voor een mooi prijsje aan onze Chinese zakenvrienden. Dan heeft in ieder geval de zuivelsector een poot om op te staan. De rest volgt vanzelf wel.