Op een dag sterft er een 4-jarig meisje door een ongelukkig, maar noodlottig toeval op een schoolplein. Dat een 4-jarig kind sterft door een ongeluk, zorgt in vele geledingen voor schokkende emoties, om nog maar te zwijgen over de misère waar de ouders en naaste familieleden in belanden, maar dat het op een schoolplein gebeurt maakt dat er ontzettend veel mensen emotioneel direct en heel nauw bij betrokken zijn. Je moet je voorstellen dat op het moment dat het gebeurde er een hele ongemakkelijke sfeer ontstond binnen het schoolgebouw. Waarschijnlijk is de situatie paniekerig geweest, terwijl iedere volwassene in het gebouw de uiterste best heeft gedaan om zo goed mogelijk met deze situatie om te gaan. Voor veel leerkrachten en leerlingen moet het een zeer aangrijpende en traumatische ervaring zijn geweest en daar moet je wel mee om kunnen gaan. Gelukkig is er in ons land veel geregeld op dit gebied en hulpverleners staan ongetwijfeld klaar om er het beste van te maken met alle directe betrokkenen. Dat neemt niet weg dat dit een gebeurtenis is die bij alle medewerkers en kinderen van deze school een diepe wond in de ziel snijdt en het gaat in al die hoofden nog heel lang nawerken en het is maar de vraag of het hier en daar geen blijvende schade achterlaat.
Naast al die ellende komen in Nederland natuurlijk ook de inspecties om de hoek kijken. De politie doet haar onderzoek en daarna volgt nog een bezoek van een instantie die scholen inspecteert. Ik kan je direct zeggen dat er natuurlijk het een en ander gevonden wordt dat niet in orde is en dat daar ook de nodige sancties op zullen volgen. Het kromme is , dat met alle regeltjes die we hanteren, het natuurlijk nooit perfect in orde kan zijn en dat de verantwoordelijke mensen ook niet altijd alles kunnen zien en overzien. Daarnaast gaat het wel om mensen, en mensen zijn niet volmaakt. Dat is onvermijdelijk. Maar de inspectiediensten zullen zeer waarschijnlijk geen rekening houden met wat betrokkenen al hebben doorgemaakt en doen wat van hen verwacht wordt. Het is hard en oneerlijk, maar in ons goed geregelde landje is nu eenmaal meer wet dan dat er recht is. Mijn medeleven gaat in eerste instantie uit naar de ouders en de directe familieleden, maar ik wil ook zeker aandacht vragen voor de verantwoordelijke mensen die zoveel voor de kiezen krijgen, terwijl ze hun werk zo goed mogelijk trachten uit te voeren en verrast werden door de onvoorspelbaarheid die kinderen soms hebben.