De monoloog van de dierenactivisten

Het zal je maar gebeuren. Je wordt gebeld door de redactie van het TV programma Pauw: “Wil je vanavond in de uitzending met Partij voor de Dieren in debat over het insectenrapport van Natuurmonumenten?” Dat zeg je toe, maar een half uur later gaat de telefoon weer. “Het Kamerlid wil niet met je in debat.” Eline Vedder, bekend LTO gezicht maakte het mee. Het staat de makers van ‘Pauw’ te prijzen dat ze het programma gemaakt hebben zonder het over de insecten problematiek te hebben. Geen Partij van de Dieren en geen Eline Vedder.

Het blijft natuurlijk raar dat je als politicus een debat  wilt vermijden, maar dat is wel typisch iets voor de Nederlandse dierenactivisten in het algemeen. Er is geen enkele van deze organisaties die in debat wil met de boeren. Willen ze niet of durven ze niet? Ik denk het laatste, want agrarisch Nederland heeft zijn zaakjes goed op orde en kunnen veel aantijgingen weg counteren die hun kant op geslingerd worden. Natuurlijk gaat niet alles perfect, maar de boeren willen wel graag de dialoog voeren om over de gewenste veranderingen in discussie te gaan en het op die manier voor iedereen aantrekkelijker te maken. Dierenorganisaties kiezen bijna allemaal voor de monoloog. Zo willen wij het hebben en zo zal het gebeuren. Een extremistisch en griezelig gedachtengoed, want weten zij alles beter dan de rest van de wereld? Ik denk van niet. Ga samen praten, luister naar elkaar en gun elkaar op z’n minst het licht in de ogen, dan kom je er samen wel uit.

Mijn ervaring met natuurorganisaties (dus geen dierenactivisten) is beter, maar ook hier bemerk ik toch enige aarzeling aan het begin van een discussie. Die verdwijnt dan wel weer als de andere partij merkt dat je echt luistert, met als gevolg dat je vaak ziet dat je onderling begrip kweekt en dan vaak ook merkt dat de meningen veel minder ver uit elkaar liggen dan verwacht. Dat is altijd mooi om mee te maken. Terug naar Eline Vedder. In haar Facebookbericht over het afblazen van het debat bij Jeroen Pauw staat een zeer helder stukje tekst. Ik citeer. “Landbouw is geen simpel kruispunt van economie en milieu, maar een knooppunt waar voedsel, economie, milieu, landschap, energie en gezondheid bij elkaar komt.” Hier draait het om! Boeren worden aangevallen op dierwelzijn en het creëren van egale groene vlakten, maar niemand kijkt naar het totaalplaatje en naar de gevolgen als dat zou verdwijnen. Het is enorm complex om iedereen ter wille te zijn. Je kunt wel heel veel landbouw uit Nederland weghalen en als dat dan beter is voor het milieu, dan is het slecht voor de economie. “Zeur niet steeds over de economie!” Hoor je milieu mensen dan steeds zeggen, maar durven ze dat dan ook te zeggen tegen die vele duizenden mensen die dan geen werk meer hebben. Die zijn er doodziek van, maar het lijkt links Nederland niet uit te maken. Milieu- en dierenactivisten zijn in mijn ogen een luxe probleem die schoppen tegen een sector die belangrijk is voor goed en gezond voedsel en een goed milieu die tevens heel belangrijk is voor onze economie, het landschap kosteloos onderhoudt, energie opwekt en CO2 opslurpt. Als onze activisten willen dat het beter gaat zullen ze uiteindelijk toch de dialoog aan moeten gaan. De Nederlandse boer staat er in elk geval  voor open.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*