Toewijding

Laatst zat ik eens te kijken naar de documentaire Springsteen & I, gewoon omdat ik groot liefhebber ben van de muziek van The Boss. In deze documentaire (de moeite waard om te bekijken) laten Springsteenfans zich uit  over Bruce Springsteen in zelf gemaakte video opnames. Veel van deze video’s gaan over gebeurtenissen tussen de maker van de video en Bruce Springsteen. Bijzondere, leuke en ontroerende verhalen van, wat je noemt, echte fans. Maar ook verhalen van fans, die naar mijn idee ziekelijk gedrag vertonen, wanneer het over hun idool gaat.  Hun hele leven wordt geleefd voor dat ene idool. Toch wel jammer, als je beseft wat het leven allemaal te bieden heeft. Zo gefocust op 1 persoon, groep of club laat je ontzettend veel mogelijkheden en kansen liggen. Als nuchtere Westfries heb ik toch wel wat  moeite met dit soort aanbidding van 1 specifiek persoon, terwijl dit gedrag over de hele wereld voor lijkt te komen in allerlei variaties.  Alles ter wereld op zij zetten voor je idool. Jouw idool, of idolen die belangrijker worden geacht dan iedereen op de wereld. In Springsteen & I kwam soms duidelijk naar voren dat The Boss  soms belangrijker was dan de eigen (liefdes)partner. Dan zit ik me af te vragen, terwijl ik de documentaire kijk, hoe dat voor die partner is. Hier gaat het dan over een passie die op de fan zelf gericht is, in de vorm van puur persoonlijk belang. Nu was ik toevallig  laatst bij een tante van me op bezoek in een klooster in Limburg. Ze woont daar als kloosteroverste, ze is kortweg een non. De toewijding die ik daar tegenkom is totaal anders, maar past  ook totaal niet bij mijn rationele aard hoor. In tegenstelling tot de adoratie voor bijvoorbeeld Bruce Springsteen heb ik voor dit soort toewijding wel veel bewondering. Deze kloosterzusters wijden hun leven niet aan 1 persoon, maar aan de rest van de wereld en dan vooral op diegenen die het het hardst nodig hebben. Deze vorm van toewijding is het wegcijferen van jezelf voor de wereld, in plaats van de wereld wegcijferen voor je idool. In deze tijd van internet en kapitalisme doet deze manier van leven wellicht een beetje vreemd over komen, maar voor deze mensen werkt dat prima. Geen i-phones of i-pads en een paar tientjes zakgeld in de maand voor persoonlijke zaken. Het klooster bezorgt hen de eerste levensbehoeften en daar hebben ze meer dan genoeg aan. De hier beschreven gevallen zijn natuurlijk uitersten en een mooi voorbeeld hoe verschillend mensen kunnen zijn. Twee levenswijzen die te ver bij mijn nuchtere, kapitalistische gedachtegang vandaan liggen, alhoewel ik persoonlijk meer neig naar een toewijding aan de wereld, want die wereld met zijn mensen is ondanks al haar tekortkomingen toch erg mooi. Wanneer ik dan kiezen moet tussen Bruce en de rest van de wereld, sorry Bruce, ondanks je prachtige liedjes, kies ik dan toch voor de rest.