Politiek

Dit jaar stond ik op de kieslijst voor een lokale politieke partij bij mij in de gemeente. Iemand had me gevraagd en deels door nieuwsgierigheid en deels ingegeven door mijn lichamelijke conditie (Dit was een activiteit die ik kon doen) ben ik ingegaan op het verzoek en ik belandde bij de voorzitter van de partij voor een gesprek. Het was een oriënterend gesprek over wat ik verwachtte en wat ik te bieden had. Het was een goed gesprek, waarin ik aangegeven heb dat ik het wel belangrijk vond dat ik op meer of mindere manier belangrijk wilde zijn. Aan de zijlijn staan is gewoon niets voor mij. Nou dat was het wel zo’n beetje. Ik heb een jaar meegeluisterd en een beetje meegepraat tijdens achterbanvergaderingen, in mijn naïviteit afwachtend tot er iets gebeuren zou. Nou, er gebeurde dus bitter weinig. Tijdens de vergaderingen heb ik nog wel eens aangegeven dat de communicatie stukken beter kan, zowel intern als naar buiten toe. Ik heb inmiddels ondervonden dat in de politieke wereld de opmerking, ‘we nemen het mee’, veel gebruikt wordt en het ook niet meer betekend dan de letterlijke betekenis van die woorden. Echte politiek wordt slechts door enkelen bedreven en dat moet het bestuur zijn en waarschijnlijk de mensen aan de top van de lijst. ‘Dat moet zo zijn’, zeg ik, want de politieke wereld die ik gezien heb was zeer ondoorzichtig. Meerdere keren waren er besluiten genomen waar zelfs de raadsleden binnen de partij niets van wisten. Welke selecte groep dat precies besloot, was mij in ieder geval niet duidelijk. Ellebogenwerk en lobbyen zijn niet aan mij besteed, dus ik was bij voorbaat al kansloos (bleek achteraf) voor een raadszetel, tenminste, dat bleek op de avond dat de kieslijst voor onze partij bekend werd gemaakt (ik stond op plaats 10, een niet verkiesbare plek) en er uit het niets 2 nieuwe gezichten zaten, die ook gelijk hoog op de lijst stonden.  Er was met verscheidene mensen gesproken en niet met mij en ik weet nog steeds niet waarom. Ik vertaal het maar naar een tekort aan vertrouwen, vanuit het bestuur, in mijn persoon. Ik vind zeker dat het bestuur van deze partij communicatief tekort schiet naar zijn achterban, maar meer als ‘jammer’ is dat niet. Nee, de politiek is mijn wereld niet. Ik vind het vooral ondoorzichtig wat er gebeurd, al is onzichtbaar misschien een beter woord. Maar ja, qua voorkeursstemmen was ik de nummer 4 van de partij, dat deed me geweldig goed. De kiezer had blijkbaar meer vertrouwen in me dan het bestuur. Dag politiek, ik heb zojuist mijn lidmaatschap opgezegd, gewoon omdat ik vertrouwen mis en buiten de gemeenteraad is mijn invloed nihil. Invloed die ik graag wilde hebben op de politiek in mijn gemeente. Jammer, maar ik denk dat het voor mij het beste is.

2 antwoorden naar “Politiek”

Laat een reactie achter op nathalie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*