De staatssecretaris van Milieu stelt voor dat transportondernemingen in Nederland een willekeurig merk vrachtauto (als voorbeeld) niet meer mogen aanschaffen. Deze zijn namelijk te belastend voor het milieu. In ieder geval belastender dan de andere merken. Een meerderheid van de tweede kamer is akkoord. De minister van welzijn en sport stelt voor dat alle honden, geen dier uitgezonderd, ieder etmaal na minimaal 6 uur moet worden uitgelaten. Ook ’s nachts. Dit zou beter zijn voor het welzijn en de gezondheid van de hond, maar ook voor de eigenaar. Een meerderheid van de tweede kamer is wederom akkoord. Zomaar enkele voorstellen die me wel interessant lijken om uit te voeren. Voor velen zal de eerste reactie zijn dat de regering eens het verstand moet gaan gebruiken. Ik hoor de reacties al. De transporteurs wijzen massaal naar hun voorhoofd en vragen zich af, waarom de overheid zich zo nodig met intern beleid bezig moet houden, waar niemand, maar dan ook niemand meer verstand van heeft dan de transporteurs zelf. Of de hondenuitlaatverplichting voor alle burgers? Twitter gaat dat niet trekken hoor. Waar bemoeit Den Haag zich mee? We weten zelf echt wel hoe we voor onze hond moeten zorgen.
Deze voorstellen raken direct grote groepen mensen en hun portemonnee en zijn dus verre van aantrekkelijk voor de politiek. Het geeft veel te veel gezeik, het gaat bovendien stemmen kosten en economisch ligt het bijzonder gevoelig. De trend in in Nederland is toch dat je uit iemand anders knip wel geld mag halen, maar die van mij blijf je af. Vandaar dat de linkse politiek zich maar op een makkelijk slachtoffer stort. De agrarische sector! Slechts 3% van de beroepsbevolking werkt in deze sector. Een prima kandidaat dus om regels op te leggen. De groep is immers zo klein dat er bitter weinig gezeur van komt en tegelijkertijd kunnen de vriendjes van deze linkse politici, de milieu- en dierenclubs, zich weer eens laten gelden. Het begint zo langzamerhand op boertje pesten te lijken. En het werkt, want de plannen om te emigreren beginnen bij steeds meer boeren grotere vorm aan te nemen. En juich nu maar niet te vroeg, dames en heren van de milieu- en dierenbeweging, want deze emigratie gaat alleen maar de door jullie niet gewenste schaalvergroting in Nederland in de hand werken.
Nu is er weer bedacht dat kalfjes langer bij de moederkoe moeten blijven, want dat scheiden van moeder en kind is toch zo zielig. Ingegeven door mensen die dieren menselijke eigenschappen zijn gaan toedichten. In Nederland is het mogelijk dat politici besluiten nemen over sectoren, waarvan ze de in en outs niet eens kennen. Het is mogelijk dat de zogenaamde dierenwelzijn organisaties invloed hebben op politieke besluiten en het is mogelijk dat er kostbare politieke tijd besteed wordt aan besluiten die niet te controleren zijn en niet per definitie beter zijn. Ik krijg de indruk dat er niet meer nagedacht wordt. Is er nu niemand buiten de agrarische sector die bedenkt dat wat veehouders doen op hun bedrijf misschien wel de juiste manier is? Ik zeg het hier maar, een veehouder weet echt zelf wel hoe hij of zij voor hun vee moeten zorgen. Vaak krijg ik de indruk dat wat er geroepen wordt gelijk voor waar aangenomen wordt. Mensen gaan zelf niet op onderzoek uit maar slikken alle feiten voor zoete koek en daar maakt de anti-veehouderij lobby dankbaar gebruik van. Het wordt hoog tijd dat er politici geplaatst worden op plekken waar hun hart ligt en dus ook hun kennis en zo besluiten kunnen nemen zonder de emotie maar met kennis van zaken en dus minder gevoelig zijn voor de anti propaganda.
Co Schipper heeft 100% gelijk in zijn analyse. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn echter twee totaal verschillende dingen. De afstand tussen boer en burger/consument is groot geworden. We zien dat boeren en tuinders daarop in beweging komen. De verbindingen komen weer tot stand en dan blijkt dat ze elkaar best mogen en ook luisteren als over het stalhek, in de wei of kas staan.
Boer en politiek is een andere wereld. Terecht dat de boeren zich ergeren aan dit soort beleid dat uit de koker komt van een partij die elke productievorm van dierlijk eiwit aan de kaak stelt. De rest gaat er gemakkelijk in mee, ze zitten in dezelfde flow.
Neemt niet weg dat de boeren en tuinders zélf de handen aan de ploeg moeten slaan om dit soort verplichtingen te voorkomen. Kritisch naar de huidige belangenbehartiging kijken en durven nadenken hoe er nieuwe verbindingen kunnen worden gemaakt. Praten met in plaats van praten tegen. En hopen op gezond verstand aan beiden zijden van de tafel.