Het begint nu toch wel een soort van soap te worden, de ammoniakregelgeving in Nederland. Het gaat weer over het rekenmodel voor de ammoniak emissie van de overheid en daarnaast over de metingen van het door de overheid gestuurde RIVM. Twee instanties die zich cijfermatig tegenspreken. De maatregelen om ammoniakuitstoot tegen te gaan zijn volgens de berekeningen zeer succesvol, terwijl metingen, verricht door de overheid en onafhankelijke onderzoekers uitwijzen dat er weinig verschillen zijn en de gemeten cijfers slechts na het invoeren van MINAS een daling van 20 tot 30 procent lieten zien. Maar ja, de metingen waren ondergeschikt aan een, naar aanleiding van de metingen, regelmatig aangepast rekenmodel. Onbegrijpelijk!
Als zijdelingse volger van deze politieke kwestie ben ik dan wel verbaasd over de reactie van de voorzitter van het Mesdagfonds, Jan Kees Vogelaar, die zegt ‘flabbergasted’ te zijn na het zien van deze cijfers, terwijl hij zelf zegt hier scherp op te zijn. Maanden geleden konden we deze cijfers al lezen in allerlei artikelen en op de agrarische discussieforums is hier ook al het nodige over gezegd, met daarnaast nog de enorme verschillen met de cijfers waar in het buitenland mee gewerkt wordt. Ik was namelijk helemaal niet verbaasd, want de conclusie dat er hier iets helemaal niet klopt had ik zelf allang getrokken en zeker ook de veehouders hadden al langer een vermoeden. Er wordt gesproken over hoe het mogelijk is dat 2 overheidsinstanties zo langs elkaar heen werken, maar dat lijkt me geregisseerd, mede ingegeven door aarzelend optreden van staatssecretaris Dijksma. De overheid probeert zichzelf duidelijk in te dekken tegen de te verwachten claims, want ook daar was het al langer duidelijk dat het goed mis was.
Het ziet er nu dan toch naar uit dat de overheid met de billen bloot moet en aan veehouders moet gaan uitleggen, waarom ze voor miljarden moesten investeren, op basis van een zeer foutieve berekening. Het negeren van allerlei metingen, die elkaar niet tegenspreken, maar aanvullen, gaat z’n weerslag krijgen. Eerder uitte ik mijn twijfels over de staatssecretaris, maar ik denk dat zij in een politieke spagaat zit, dankzij cijfers negerende voorgangers. Het ziet er naar uit dat dit muisje nog een staartje gaat krijgen, of liever gezegd, een lange staart. Een politieke rel en claims ter waarde van enkele miljarden liggen in het verschiet voor Sharon Dijksma en haar kompanen van reken- en meetinstituten. Tijd voor de metingen en weg met die aannames! Dit wordt vervolgd.