Hypocriete consumenten

Het absolute toverwoord om vandaag de dag levensmiddelen te slijten is zonder twijfel duurzaam. Het produceren van voedsel zonder dat de wereld er schade van ondervindt, zodat ons nageslacht ook in een gezonde wereld hun leven kunnen leiden. Duurzame groenten, duurzaam vlees en duurzame vis verkopen makkelijker. Consumenten smullen van mooie foto’s van koeien in de wei, scharrelende kippen op een boerenerf, varkens  in de modder en slim gekozen namen om de verkoop te stimuleren. Dit resulteert in mooie percentages van consumenten die aangeven dat ze bereid zijn om meer te betalen voor een stukje vlees of groente wanneer dat duurzaam geproduceerd is. Wanneer het moment van kopen daar is haakt echter het grootste deel van de consumenten alsnog af en kopen uiteindelijk dan toch dat goedkopere artikel. Want ja, het prijsverschil is, wanneer je het in de praktijk tegenkomt, toch wel erg groot.

Zeggen dat je iets wil doen is makkelijker dan het in werkelijkheid uitvoeren en uiteindelijk bepaalt de dikte van de portemonnee vaak de uitgaven. Of je kunt je beter afvragen waar de prioriteiten liggen. Uit westers menselijk oogpunt gezien is luxe inleveren niet makkelijk. Uiteindelijk willen we gewoon alle comfort die aanwezig is en zoeken we overal de goedkopere varianten om vooral niets te hoeven missen. We kiezen hier dus liever voor de varianten waar minder kosten aan verbonden zijn, zowel voor materiaal als voedsel. Het is natuurlijk gewoon hypocriet dat de consument graag wil dat een varken lekker in de modder baddert, maar geen extra geld wil uitgeven voor een biologisch stukje karbonade. Het is nu eenmaal de menselijke realiteit.

De verschillende dierenwelzijn organisaties blijven hameren op de in hun ogen belangrijke factoren in de veehouderij, maar botsen met het moeilijk te veranderen consumentengedrag. Jammer genoeg is het uitgangspunt van deze organisaties een bovenmodaal inkomen en wordt er te weinig rekening gehouden met de laagste inkomens. Mensen die ook een stukje vlees willen eten maar niet het budget hebben om extra te betalen voor het gewenste welzijn van de dieren. De genoemde organisaties zullen dan direct wijzen op het feit dat je helemaal geen vlees hoeft te eten. Dat vind ik onzin, want regelmatig een stukje vlees eten is bewezen gezond en buiten dat vind ik het gewoon lekker. Dat geldt trouwens voor de meeste mensen en zij willen ook deze luxe dus niet inleveren. Consumentengedrag is moeilijk te veranderen en er ligt een grote uitdaging om duurzaam voedsel te produceren dat ook betaalbaar is voor de laagste inkomens. Heel langzaam zal het inderdaad veranderen en dat moet wel denk ik, maar dan moeten wij het geduld bewaren. Dat geduld heb ik, maar of een ander dat heeft vraag ik me af. Het zal altijd een strijd blijven, maar we moeten het niet gaan forceren, want daar is de kritische conservatieve consument niet op berekend. Als dan elke organisatie, zowel producenten, belangenorganisaties, politiek en consumenten, rekening met elkaar gaan houden gaan op de lange duur alle neuzen wel dezelfde kant op en gaan we een duurzame toekomst tegemoet.

Eén antwoord op “Hypocriete consumenten”

  1. We zouden natuurlijk een handje kunnen helpen om een omslag op dit gebied wat sneller te laten verlopen. In de eerste plaats helpt het bijzonder als de consument ECHT kan vertrouwen dat hetgeen er op de verpakking staat, ook ECHT waar is. Ik heb in ’t verleden een klein fortuin uitgegeven aan duurzaam vlees, dat niet duurzaam bleek te zijn achteraf.
    Verder zou ook Den Haag kunnen helpen: boeren die echt duurzaam produceren verdienen een beter belegde boterham dan boeren die dat niet doen. Dus: belast de spullen die niet duurzaam zijn geproduceerd extra en zorg met die opbrengst dat de duurzame spullen beter betaalbaar zijn voor consument en zorg daarmee dat de duurzame boeren een normaal inkomen hebben.
    Ik ben overigens uit overtuiging gestopt met vlees eten. Ik trok al die ellende niet meer. Er zijn alternatieven genoeg om de goede ingrediënten van vlees via een andere weg binnen te krijgen.

Laat een reactie achter op Yvonne van der Mey Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*