Het Celibaat

Vorige week sprak Paus Franciscus bijna ongemerkt historische woorden. Hij zei dat hij gelooft dat rooms-katholieke priesters celibatair moeten zijn, maar dat die regel geen “onveranderlijk dogma” is en dat “de deur altijd open staat voor veranderingen”. Dat is nogal een uitspraak. Na het overlijden de Heilige Petrus werd de eerste paus, Linus, beëdigd rond het jaar 64 na het begin van de jaartelling. In het jaar 306 werd een celibatair leven een verplichting binnen de christelijke kerk. Na ruim 1700 jaar is Franciscus de eerste paus die, ik zeg het voorzichtig, het handhaven van het celibaat als mogelijk discussiepunt binnen de rooms-katholieke kerk ziet. Dat is nogal een uitspraak, nog lang geen doorbraak, na al die jaren zonder verandering van de regels van het celibaat. Een priester moet volgens de rooms-katholieke kerk een celibatair leven leiden. Een leven zonder aardse partner en vooral een leven zonder seksualiteit. Het idee is dat, doordat een persoon zich niet aan een aardse persoon bindt, een dichtere binding en een betere wijding van het leven aan God kan worden bereikt. Een andere reden is de mogelijkheid voor de priester, niet gehinderd door familiale beslommeringen, zich volledig te wijden aan de kerkgemeenschap en het offer. Dat vind ik nogal wat en met mij zijn er nog miljarden mensen die deze onnatuurlijke levenswijze per direct zouden afwijzen. Gelukkig voor de kerk zijn er nog steeds mensen die het priesterschap aanvaarden, met alle regels die daar bij horen, al heb ik mijn twijfels bij de zogenaamde voordelen van het celibaat. Ik ben er van overtuigd dat, zeker voor een jonge priester, de nodige energie verloren gaat aan zijn gevecht tegen de onverbiddelijke natuurlijke gevoelens. De rooms-katholieke kerk wordt geleid door intelligente mensen, die dit toch ook kunnen beredeneren. Waar zijn ze bang voor? Voor veranderingen, waar een flink deel van het rooms-katholieke westen al lang en breed klaar voor is? Deze veranderingen zijn zeker gewenst, want er zijn genoeg mensen die in een God geloven, maar de kerk links laten liggen door het beleid dat gevoerd wordt en zo ook voor mensen (Mannen en vrouwen) die een priesterschap zouden willen aanvaarden, maar daar mede door het celibaat vanaf zien.  Na de stellingen van Maarten Luther in 1517, en de daaropvolgende afsplitsingen van de christelijke kerk is er weinig veranderd binnen het rooms-katholieke bolwerk. Bang van seksualiteit, terwijl seks voor het overgrote deel wordt bedreven door mensen die eenvoudigweg van elkaar houden en wat is daar nou mis mee? Rooms-katholieke kerk, de wereld veranderd! Misschien is het tijd om mee te veranderen, als je jezelf niet ten gronde wilt richten, maar misschien ook voor al die mensen die gewoon geloven. We leven nu!