Geloven. Maar waarom?

Geloven in een God, of meerdere goden, is iets wat mensen al vele duizenden jaren doen. Wetenschappers zijn er redelijkerwijs van overtuigd dat geloven ontstaan is om onverklaarbare zaken te kunnen verklaren. Zo had je in de oudheid allerlei soorten goden. Een God voor de oorlog, een God voor de donder, een God voor de zeeën, en ga zo maar door. In ieder deel van de wereld heetten deze goden ook weer anders en ze werden allemaal gevreesd, aanbeden en er werden offers gebracht. In enkele culturen werden zelfs mensen geofferd.

Geloven staat voor ieder mens vrij in Nederland en dat vind ik een hele goede zaak. Zolang mensen geloven vind ik dat prima. De gemiddelde gelovige, in welke God dan ook, zoekt naar antwoorden op levensvragen zoals de vraag, waarom we bestaan, waar gaan we heen na onze dood en wat is de zin van ons bestaan. Ze hopen de antwoorden te vinden binnen de geloofsgemeenschap waar ze aan verbonden zijn, met hulp van voorgangers en medegelovigen. Tot zover heb ik geen enkel probleem met welk geloof dan ook, behalve wanneer mensen mij hun geloof proberen op te dringen. De vriendelijke doch irritante manier van de Jehova’s getuigen is mij een doorn in het oog. In het andere uiterste zijn het de IS leden die net zoals in de middeleeuwen gewoon zeggen dat je in hun God moet geloven, anders gaat je kop er af. Het is te idioot voor woorden, dat je soms als mens niet gewoon je eigen gekozen manier van leven mag leiden.

Als praktiserend atheïst geloof ik vooral in mezelf. Aan mij zijn de eerder genoemde vraagstukken niet besteed. Waarom ik besta interesseert me niet, want ik besta gewoon en waar ik heen ga wanneer ik uiteindelijk sterf, zie ik dan wel weer. De zin van ons bestaan kan niet veel meer zijn dan wat er tijdens de volledige evolutie gebeurt en dat is voortplanten, meer kan ik er niet van maken. Als rooms katholiek opgevoed ventje heb ik wel een klein beetje kennis van de bijbel en de daarin vermelde 10 geboden. Van die 10 geboden zijn er voor mij maar enkele reëel. Respect hebben voor je ouders lijkt me heel normaal, vooral wanneer ze jou met respect en liefde hebben opgevoed. Dat je niet gaat moorden en stelen lijkt me ook redelijk normaal. Maar waarom zou je niet mogen scheiden, als je samen niet gelukkig bent? Ik mag toch wel iets begeren wat niet van mij is? Als ik er maar met mijn poten van afblijf. De wijze leiders van de geloofsgemeenschappen in de wereld hebben naar aanleiding van die geboden allerlei regeltjes verzonnen. Waarom zou je geen televisie mogen kijken, of waarom zou een vrouw een boerka moeten dragen? Een dag niet werken in de week is lekker hoor, vooral voor je rust, maar waarom zou je niet op zaterdag of zondag mogen werken?

In ieder geval zijn er allerlei zaken bij het geloof betrokken die helemaal nergens op slaan. Ga lekker je gang hoor, als je gelooft in de regels die jouw geloof je opdragen, maar ik hoor altijd dat God zo goed is, waarom moet iedereen zich dan aan die rare regeltjes houden? Als je leeft met respect voor anderen, als je mensen helpt die dat nodig hebben. Als je gewoon je leven leidt en je de mensen die vlakbij je staan liefhebt, terwijl je anderen zo min mogelijk tot last bent, begint het al aardig te lijken op wat er in de heilige boeken staat. Ik heb mijn eigen geloof door zo te leven. Het bevalt me prima zo en wanneer er per ongeluk dan wel een God zou bestaan, dan kan ik altijd tegen hem zeggen, wanneer ik voor hem sta, dat ik mijn best gedaan heb, maar dat ik helaas niet zo veel gebeden heb. Als die God echt zo goed is, vindt hij dat volgens mij wel best. Ik kan op de dag dat ik sterf, rustig sterven. Geloof me maar, dat is een fijn gevoel.

Dit artikel is eerder gepubliceerd op Plein 9

3 antwoorden naar “Geloven. Maar waarom?”

  1. Ik vind het een goed artikel. Een mooi onderwerp om over te schrijven en misschien inspireert dit stukje mij wel om ook eens over het geloof en God te schrijven. Ik sta er heel anders in dan jij en dat is prima. Zoals jezelf zegt: in Nederland is iedereen vrij om te geloven wat hij/zij wil. Chapeau voor je openhartigheid!

  2. Mooi stuk Co. Net als jij ben ik ook een atheïst. Toch heb ik uit filosofisch oogpunt wel belangstelling voor de vragen die je opwerpt. En ik lees er graag over. Wel in de zekere wetenschap dat de ultieme antwoorden uit zullen blijven.

Laat een reactie achter op Sytse Monsma Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*