Tegenwoordig is er een reclame op radio en televisie, van de Volkskrant geloof ik, die gaat over het lezen van krantenkoppen. De vraag is dan of je de koppen leest of het gehele artikel. Heel veel mensen lezen inderdaad voornamelijk de koppen in de kranten en laten toch vaak de tekst van het artikel voor wat die is. Gevolg is dan wel dat je soms onvoldoende geïnformeerd bent wanneer je zo klakkeloos aanneemt wat er staat. Als je bijvoorbeeld leest “Rood vlees is kankerverwekkend”, zou je er zomaar vanuit kunnen gaan dat je van bijvoorbeeld rund- en varkensvlees kanker krijgt en die bewering klopt voor het overgrote deel dus niet. Wanneer iemand de moeite neemt om het artikel te lezen komt die erachter dat het allemaal toch wel iets genuanceerder ligt.
Waarom die krantenkop liefst een beetje schokkend moet zijn lijkt me wel duidelijk. De redactie wil graag dat dit artikel gelezen wordt. Ze gaan er echter aan voorbij dat veel mensen niet verder lezen dan de bewuste kop en angstwekkend snel een conclusie trekken. In de bewuste artikelen die over kankerverwekkend vlees gaan worden die schreeuwende koppen al snel als minder schreeuwerig ervaren door de nuances die in de tekst worden aangebracht. Rood vlees an sich is namelijk helemaal niet kankerverwekkend. De combinatie met conserveringsmiddelen, zoals bij knakworstjes, maakt dat er een grotere kans op bijvoorbeeld darmkanker is wanneer je hier idiote hoeveelheden van eet en dan nog is een iets grotere dan een minieme kans niet groot. Als je dan het verslag van WHO leest komen de woorden ‘mogelijk’ en ‘zou kunnen’ opvallend naar voren.
De kranten lezen met een beetje gezond verstand wordt gelukkig nog veel gedaan, want de algemene reacties op het nieuws over kankerverwekkend rood vlees zijn over het algemeen lauw en lijkt in de breedte geen paniek te veroorzaken. Het zou ook te idioot voor woorden zijn dat iets, wat we duizenden jaren geleden instinctief zijn gaan eten ineens niet meer gezond voor de mens zou zijn. We lijken dit met zijn allen goed te beseffen. Nieuws moet gebracht worden, maar iets minder schreeuwerig mag het soms wel. De beste redacteuren kunnen krantenkoppen bedenken die pakkend zijn en toch opvallend. Geef deze mensen de ruimte en laat de schreeuwers zich richten op een goede en relevante tekst.